Πιθανώς δεν σε εκπλήσσει που τα παιδιά αγαπούν τα κατοικίδια. Πόσες φορές άλλωστε δεν σε έχουν παρακαλέσει τα παιδιά σου για να υιοθετήσετε ένα σκυλάκι ή ένα γατάκι; Τα κατοικίδια προσφέρουν ένα ιδιαίτερο είδος συντροφιάς, που τα παιδιά φαίνεται να γνωρίζουν ενστικτωδώς ότι δεν θα μπορέσουν να βρουν πουθενά αλλού. Τα ζώα όχι μόνο αγαπούν άνευ όρων, αλλά είναι πάντα έτοιμα να προσφέρουν συντροφιά και παρηγοριά χωρίς επικριτικότητα. 

Έχει παρατηρηθεί ότι τα κατοικίδια προστατεύουν τα παιδιά σε περιπτώσεις άγχους και τα βοηθάνε να διαχειριστούν ευκολότερα επίπονες καταστάσεις. Σύμφωνα με έρευνες, «Η αλληλεπίδραση με ένα κατοικίδιο έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την ορμόνη του στρες, την κορτιζόλη και αυξάνει την απελευθέρωση ντοπαμίνης και ωκυτοκίνης, που είναι ορμόνες κατά του στρες ή της καλής αίσθησης, ιδιαίτερα της ωκυτοκίνης. Αυτό συμβαίνει κυρίως όταν κρατάμε ή χαϊδεύουμε ή ακόμα και όταν είμαστε κοντά σε ένα κατοικίδιο.» 

Ακόμη, η συνύπαρξη με ένα κατοικίδιο δρα ευεργετικά στην αυτοπεποίθηση του παιδιού καθώς μαθαίνει να γίνεται υπεύθυνο μέσα από τις ευθύνες που προκύπτουν από την καθημερινή φροντίδα του μικρού του φίλου. Τα καθήκοντά που μπορεί να αναλάβει ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία του. Από το να βάζει στο ζωάκι το καθημερινό του νερό μέχρι να αναλαμβάνει κάποιες από τις βόλτες του κατοικίδιου. Αυτόματα το παιδί αισθάνεται πιο αυτόνομο και χρήσιμο, μαθαίνει να αναλαμβάνει υποχρεώσεις ενώ παράλληλα καλλιεργεί τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων και αντιλαμβάνεται την έννοια της προσωπικής ευθύνης στην πράξη. 

Για το παιδί, η παρουσία ενός ζώου στο σπίτι είναι μια μοναδική εμπειρία. Μέσα απ’ αυτό ανακαλύπτει έναν άλλο κόσμο με διαφορετικά γνωρίσματα, ρυθμούς και αντιδράσεις. Συνυπάρχει με το διαφορετικό και μαθαίνει να το σέβεται. Επίσης μαθαίνει να συμβιώνει με ένα πλάσμα που έχει ανάγκες και στα πλαίσια αυτής της συμβίωσης θα πρέπει να σεβαστεί τις ανάγκες του ζώου του, δρώντας με ενσυναίσθηση και ρυθμίζοντας ανάλογα την συμπεριφορά του.  

Αναπότρεπτα έχοντας κάποιο κατοικίδιο στο σπίτι το παιδί μας θα χρειαστεί να διαχειριστεί την απώλεια σε περίπτωση θανάτου του ζώου λόγω γήρατος ή ασθένειας. Πολλές φορές, η απώλεια ενός ζώου είναι η πρώτη εμπειρία θανάτου την οποία έχουν να διαχειριστούν τα παιδιά. Η διαδικασία, λοιπόν, του πένθους για το αγαπημένο κατοικίδιο έχει πολλά να διδάξει για τις μελλοντικές απώλειες που έχουν να αντιμετωπίσουν τα παιδιά. Ακόμα και μέσα από αυτό το δυσάρεστο γεγονός, λοιπόν, το παιδί εξοικειώνεται με τον κύκλο της ζωής και των ζωντανών πλασμάτων που περιλαμβάνει την αναπαραγωγή ,τη γέννηση ,το γήρας και τον θάνατο.   

Η επαφή του παιδιού με τα ζώα ενισχύει το ανοσοποιητικό του σύστημα και έρευνες έχουν παρατηρήσει ότι τα παιδιά που έχουν κατοικίδια αρρωσταίνουν λιγότερο. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το παιχνίδι με τα ζώα ή μια βόλτα μαζί τους είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για άσκηση, η οποία θεμελιώνει τη συνήθεια της καθημερινής κίνησης και γυμναστικής από μικρή ηλικία. 

Πριν έρθει στο σπίτι σας ένα κατοικίδιο, πρέπει να συμφωνεί όλη η οικογένεια, και κυρίως τα ενήλικα μέλη της που αντικειμενικά θα επωμιστούν το μεγαλύτερο μέρος της φροντίδας του. Η αναγκαστική συναίνεση επειδή «το ζητάει το παιδί» ή η στιγμιαία συμπόνια για το «καημένο το γατάκι που πεινάει» δεν αρκούν, αν δεν είναι κανείς προετοιμασμένος για τις υποχρεώσεις που θα αναλάβει.  

Το κατοικίδιο-και τα ζώα γενικά-δεν είναι παιχνίδια, δεν είναι διακοσμητικά αντικείμενα, δεν είναι εποχιακά είδη. Είναι ζωντανά πλάσματα, με τα οποία επιλέξαμε να συνυπάρξουμε. Με τη χαρά, την ευχαρίστηση της παρουσίας του και την άδολη αγάπη του, αναλαμβάνουμε ταυτόχρονα και την υποχρέωση να καλύψουμε τις ανάγκες του και να σεβαστούμε την προσωπικότητά του.  

Όσον αφορά την επιλογή του κατοικιδίου, τα πιο συνηθισμένα κατοικίδια είναι ο σκύλος, η γάτα, τα πουλιά, τα ψάρια και τα μικρά θηλαστικά, όπως χάμστερ και ινδικά χοιρίδια. Το καθένα έχει διαφορετικές ανάγκες και απαιτήσεις. Έτσι, η επιλογή μας θα πρέπει να βασιστεί στο πόσο χώρο έχουμε, στο πρόγραμμα των καθημερινών δραστηριοτήτων και υποχρεώσεών μας αλλά και στη σύνθεση της οικογένειας.  

Αν και κάθε ζώο έχει τις ιδιαιτερότητές του, υπάρχουν ορισμένοι γενικοί κανόνες που πρέπει να τηρούνται: 

• Πλένουμε τα χέρια μας μετά την επαφή με το ζώο και, οπωσδήποτε, πριν από το φαγητό.
• Αποφεύγουμε την επαφή με τις σωματικές εκκρίσεις του ζώου.
• Φροντίζουμε να διατηρούμε καθαρό το ζώο (πλύσιμο, βούρτσισμα κ.λπ. σε συχνότητα ανάλογη με το είδος).
• Φροντίζουμε να διατηρούμε καθαρό τον χώρο διαμονής του (κλουβί, σπιτάκι, ενυδρείο, χώρος υγιεινής) και τα προσωπικά του αντικείμενα (πιάτα, κύπελλα).
• Δεν αφήνουμε το ζώο στον χώρο που ετοιμάζουμε το φαγητό και δεν πλένουμε τα πιάτα του στον νεροχύτη της κουζίνας.
• Φροντίζουμε την αποπαρασίτωση και απεντόμωσή του.
• Δείχνουμε στο παιδί με ποιο τρόπο να το χαϊδεύει και γενικά να του συμπεριφέρεται ώστε να μην ενοχλείται το ζώο και να απολαμβάνουν ο ένας τη συντροφιά του άλλου.
• Τα ζώα δεν είναι αντικείμενα προς πώληση και καλό θα ήταν εφόσον το αποφασίσετε ως οικογένεια, να υιοθετήσετε ένα ζώο δίνοντάς του μια δεύτερη ευκαιρία να αγαπηθεί.

Ελπίζουμε μετά την ανάγνωση αυτού του άρθρου, να σε βρει πιο συνειδητοποιημένη/ο η ερώτηση: “Να πάρουμε σκυλάκι;”. Η επιλογή του αν θα ενσωματώσεις ένα κατοικίδιο στην οικογένειά σου θα πρέπει να γίνει μετά από ώριμη σκέψη. Ένα ζωάκι θα γεμίσει τη ζωή σου χαρά αλλά και επιπλέον ευθύνες, χρειάζεται φροντίδα, προσωπική ενασχόληση, υπομονή και σίγουρα έχει και κάποια έξοδα που δεν μπορούν να αποφευχθούν (κτηνίατρος, εμβόλια, τροφή). 

Πηγές άρθρου:  

• https://www.verywellfamily.com/how-kids-benefit-from-pet-ownership-5201854#citation-5 
•  https://www.hamogelo.gr/gr/el/ta-nea-mas/apoleia-apochorismos-apo-to-agapimeno-mas-katoikidio/  
• https://www.medonline.gr/themata-ygeias/themata-ygeias-gia-to-paidi/katoikidia-kai-paidia.html 
• http://www.paidiatros.eu/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%B6%CF%8E%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF/